خرداد 94 - سرباز حریم ولایت

پاسخ ایران به حضور نظامی ترکیه در قطر؟

پایگاه اینترنتی المانیتور درباره حضور نیروهای نظامی ترکیه در قطر نوشته است بدنبال سفر ماه مارس رجب طیب اردوغان به ریاض، همکاری بین آنکارا و کشورهای شورای همکاری خلیج فارس افزایش یافته است. به گزارش مشرق، در جریان سفر ماه مارس رجب طیب اردوغان به ریاض، وی با ملک سلمان پادشاه جدید عربستان دیدار و گفتگو کرد. در این دیدار اعلام شد که همکاری بین آنکارا و ریاض در زمینه مسائل امنیتی نیز آغاز شده است. این در حالی است که همکاری های نظامی بین ترکیه و کشورهای عربی موضوع جدیدی نیست. این مسئله پیشتر در مناسبات ترکیه و قطر مطرح شده است. در جریان سفر دسامبر سال گذشته شیح حمد بن خلیفه بن آل الثانی امیر قطر به آنکارا وی بدنبال راه هایی برای تقویت همکاری های نظامی و امنیتی با ترکیه بود. رویکردی که در جریان بازدید اردوغان از قطر در ماه مارس سال جاری ادامه یافت. بدنبال این مذاکرات، توافقنامه همکاری های امنیتی بین ترکیه و قطر با سرعتی غیرمعمول ابتدا در تاریخ 22 مارس در پارلمان و سپس در روز 27 مارس توسط اردوغان تایید شد و از روز 28 مارس با انتشار در روزنامه قانونی کشور اجرایی شد. در حالی که از 19 آگوست سال 1915 ترکیه هیچ گونه حضور نظامی در کشورهای خلیج فارس نداشت، توافقنامه جدید بین ترکیه و قطر بر تبادل اطلاعات و همکاری های نظامی به همراه استقرار نیروهای نظامی در خاک دو کشور تاکید می کند. المانیتور می نویسد در جریان تصویب این توافقنامه در پارلمان ترکیه، مخالفان حزب حاکم عدالت و توسعه از جمله اعضای حزب جمهوریخواه خلق مخالفت های جدی با این توافقنامه داشتند. علی اوزگوندوز از اعضای این حزب در کمیته روابط خارجی پارلمان ترکیه گفت: آیا قطر به نیروهای ترک برای آموزش نیروهایش نیاز دارد؟ نیاز ندارد زیرا سربازان آمریکایی در پایگاه های نظامی این کشور در قطر مستقر هستند. واقعا نیروی نظامی ما برای چه به قطر می روند؟ آیا قرار است آنها از قطر در برابر یک کشور دیگر دفاع کنند؟ آیتوک آیتیک یکی دیگر از اعضای حزب جمهوریخواه با مخالفت شدیدتری این سوال را مطرح کرده است که «آیا کسی می داند که نیروهای نظامی ترکیه برای چه به قطر می روند؟ آنها با آمریکا پیمانی برای آموزش و تجهیز نیروهای خود دارند. من می گویم که سربازان ما به قطر فرستاده می شوند تا مخالفان سوری را در قطر آموزش دهند. ماه گذشته دولت آمریکا با کشورهای ترکیه، عربستان سعودی و قطر به توافقی برای آموزش و تجهیز بخشی از نیروهای به اصطلاح میانه رو از بین مخالفان بشار اسد رییس جمهوری سوریه رسید تا آنها را در ظاهر برای مقابله با داعش در این کشور آموزش دهند. با این حال کمیته روابط خارجی پارلمان ترکیه در بیانیه ای اعلام کرد که هیچ گونه ارتباطی بین آموزش و تجهیز نیروهای مخالف سوری که درباره آنها با آمریکا توافق شده و توافقنامه ای که بین آنکارا و دوحه امضا شده وجود ندارد. این بیانیه خاطرنشان کرده که براساس این توافقنامه نیروهای قطری نیز می توانند وارد خاک ترکیه شوند که این مساله می تواند به الگویی برای سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس برای همکاری با آنکارا تبدیل شود. المانیتور می نیوسد قطر نگران هرگونه توافق احتمالی بین آمریکا و ایران بر سر موضوع هسته ای و نفوذ بیشتر تهران در منطقه به همراه نقش فزاینده تری است که چین در منطقه خاورمیانه برعهده گرفته است و از این رو بدنبال تقویت ظرفیت های نظامی خود است. همچنین قطر می تواند با اتحاد نظامی با ترکیه، از اتکای دفاعی خود به آمریکا کاسته و برای مقابله با نفوذ ایران به شرکای دیگری اتکا کند. منابع امنیتی با این حال گفته اند نیروهای نظامی ترک که قرار است در قطر مستقر شوند، شامل یک گروهان به همراه یگان های کوچکی از نیروی دریایی، مهندسین رزم و نیروهای ویژه خواهند بود. المانیتور در پایان مقاله خود نتیجه گیری کرده است که مقامات آنکارا در حال طرح این سوال برای خود هستند که ایران چگونه به حضور نیروهای نظامی ترکیه در قطر و سواحل جنوبی خلیج فارس پس از تقریبا 100 سال پاسخ خواهد داد؟ منبع: مهر
جمعه 94 خرداد 15 توسط ali ahani \| نظر بدهید

بیـست تصویر خیره کننـده ماهـواره ای از مناظر زمیـن

یک دژ مستحکم در شهر حلب سوریه که در دوران قرون وسطی ساخته شده

بلفاست در ایرلند شمالی. نام این اثر هنری در ابعاد بزرگ، "آرزو" است.

رودخانه‌ی کلرادو در یوتای آمریکا

سد کامامبه‌ در رودخانه‌ی کوانزا در آنگولا

جزیره‌ای مصنوعی در دوحه‌ی قطر

دره‌ دان در استرالیا در زمان آتش‌سوزی. قسمت‌های سرخ نشان‌دهنده‌ی جنگل‌های آسیب‌ندیده هستند.

صخره‌های مرجانی در استرالیا

جزیره‌ی گوادار در پاکستان. این جزیره در اثر زلزله به‌وجود آمده‌ است

جزیره‌ی عشق در کرواسی

هنگ‌کنگ. به قسمت مرکزی نزدیک اسکله‌ی بزرگ دقت کنید تا اردک پلاستیک بزرگ را ببینید!

آتشفشان مانام در استان مادانگ، گینه‌ی نو

بیابان نامیب در نامیبیا، منطقه‌ سوسوس‌ویل

کوه وزو در جزیره‌ ناپل ایتالیا

نیجریه، معدن اورانیوم آرلیت

جزایر مرجانی در باهاماس

منطقه‌ی سوچی در روسیه. این‌جا در سال 2014 میزبان المپیک زمستانی خواهد بود.

جزر و مد (کشند) سبز گسترده در نزدیکی شهر سور عمان

والنسیای اسپانیا و سازه‌ی فایبرگلاسی معروفش

کاخ ورسای در فرانسه

پنج شنبه 94 خرداد 14 توسط ali ahani | نظر بدهید

گزارش خواندنی از غذا خوردن قجرها!

غذاهای معمولی دیگرشان عبارت است از خوراک بره، گوسفند، پرنده که با برگه میوه خشک می‌پزند، کوکو، شیرینی و کباب. مرفهان از میان گوشت‌ها، گوشت گوسفند، کبک و قرقاول را مصرف می‌کنند، اما فقرا کمتر به آن دسترسی دارند. مشرق: شناخت سفره ایرانی که تاکنون کمتر مورد توجه بوده، مساله‌ای ضروری است؛ چنان که سال‌ها پیش زنده‌یاد استاد عبدالحسین زرین‌کوب در این باره به زیبایی نوشته بودند: «درباره سوال مشهور مونتسکیو و پاریسی‌های کنجکاوش که می‌پرسیدند «چگونه می‌توان ایرانی بود؟»، شاید کسی که مثل فویر باخ می‌پندارد «انسان آن چیزیست که می‌خورد» می‌توانست به آسانی جواب دهد: به وسیله غذای ایرانی، در کنار سفره ایرانی. قجرها چه غذایی می‌خوردند درست است که اکنون زندگی در «آپارتمان» و جاذبه «بیفتک» و «کوکاکولا» دیگر نمی‌گذارد ایرانی امروز به همان معنی گذشته «سر تا پا ایرانی» باقی بماند، اما باز شناخت سفره ایرانی می‌تواند چیزی از ایران گذشته را از غرقاب تقلید و تسلیم امروزینه نجات دهد». بر همین اساس در این یادداشت کوشش شده است تا بر پایه سفرنامه‌های خارجی دوره قاجاریه تصویری از سفره ایرانی این دوره ارائه شود. سفرنامه‌هایی که برخلاف تاریخ نوشته‌ها جزئیات جالب توجهی را در این زمینه در اختیار می‌گذارند. در این یادداشت، سفرنامه‌ها‌ی گیوم آنتوان اولیویه، گاسپار دروویل، موریس دوکوتزوبوئه، سر هنری اوستن لایارد، نوبویوشی فورو کاوا، دکتر ژرار فووریه، هانری رنه دالمانی را در این زمینه مورد واکاوی قرار داده‌ایم. جالب است که دروویل درباره کیفیت کار آشپزان ایرانی گفته بود: «دست پخت ایرانیان را نباید دست‌کم گرفت و به نظر من آشپزی آنها بر آشپزی ایتالیایی‌ها و اسپانیولی‌ها برتری دارد.» با این درآمد در آغاز غذاهای این دوره را از زبان این سفرنامه‌نویسان برمی‌شماریم و سپس به آداب غذاخوری می‌پردازیم. پلو غذای همه طبقات است (اولیویه، 166؛ دروویل، 83؛ رنه، 226) و البته انواع مختلفی دارد، «پلو با کشمش، انگور فرنگی، دانه انار، پسته، بادام، زعفران، سبزی، خُلر، به، دارچین، وانیل و ... در خانه بزرگان عادی است که پنج یا شش نوع پلو را در یک وعده غذا بر سر سفره مشاهده نمود» (دروویل، 83). و غالبا لای آن مرغ یا کبک پخته‌ای قرار می‌دهند یا آن را با خورش‌های گوناگون میل می‌کنند (اولیویه، 166). از جمله این خورش‌ها، باید از خورش فسنجان (رنه، 228)، خورش کدو و آبگوشت (سالتیکوف، 92) نام برد. غذاهای معمولی دیگرشان عبارت است از خوراک بره، گوسفند، پرنده که با برگه میوه خشک می‌پزند، کوکو، شیرینی و کباب (دروویل، 83؛ لایارد، 67، 81، 108، 110). مرفهان از میان گوشت‌ها، گوشت گوسفند، کبک و قرقاول را مصرف می‌کنند، اما فقرا کمتر به آن دسترسی دارند و اگر بتوانند گوشت گاو و شتر را مصرف می‌کنند. گوشت گوساله را بسیار کم و گوشت خرگوش را هرگز مصرف نمی‌کنند. گوشت ماهی خیلی کمیاب است و فقط در شهرها و دهکده‌های ساحل دریا و رودخانه‌ها به مصرف می‌رسد زیرا ماهی تازه را با وسایل نقلیه معمولی نمی‌توان به جاهای دور برد (دروویل، 84؛ رنه، 28-227). در سر سفره ایرانی‌ها همیشه ماست وجود دارد. اما از آنجا که خیلی زود ترش می‌شود، آن را با عسل مخلوط می‌کنند (دروویل، 83) و همین ماست (رنه، 227) در کنار نان و پنیر و آب دوغ (لایارد، 55 و 126) غذای روستاییان است. به علاوه روستاییان به علت بی‌بضاعتی غالبا نان را با لبنیات یا نباتات صحرایی می‌خورند و از خوردن خربزه، هندوانه و میوه‌های دیگر هم بی‌بهره نیستند، زیرا این محصولات را خودشان به عمل می‌آورند (رنه، 227). در کل ایرانی‌ها خیلی میوه می‌خورند. در میان این میوه‌ها خیار، طالبی و بویژه هندوانه را بیشتر دوست دارند (دروویل، 85ـ84). در ایران میوه و بویژه انگور فراوان است (فووریه، 53؛ رنه، 227). در هیچ کشوری انگوری به خوشمزگی انگور ایران یافت نمی‌شود. انگور انواع مختلف دارد و در تبریز فقط 32 نوع آن وجود دارد که چهار تای آن بدون دانه است (دروویل، 84). صبحانه ایرانی‌ها خیلی ساده و عبارت از سرشیر و بعضی اوقات هم نیمرو (دروویل، 83). افراد نه چندان مرفه ناهار را غالبا با میوه و حاضری می‌گذرانند و شام گوشت و پلو می‌خورند. در کل ایرانی‌ها بندرت سوپ می‌خورند (اولیویه، 166 و 83). ایرانی‌ها معمولا و بویژه هنگام مهمانی دادن در اتاق ناهارخوری، غذا می‌خورند. اتاق ناهارخوری مانند دیوان‌خانه به شکل مربع‌مستطیل است که دورادور آن همه روی زمین می‌نشینند. زمین پوشیده از نمد به عرض سه‌پا و به ضخامت کم‌ است و مجموعا شکل نعل اسب را دارد. در انتهای یکی از اضلاع، صاحبخانه می‌نشیند و از آن‌جا تمام مدعوین را زیر نظر دارد (دروویل، 87). طرز نشستن ایرانی‌ها با ترک‌ها خیلی متفاوت است. ترک‌ها چهار زانو روی زمین می‌نشینند. به این طرز نشستن می‌توان بدون زحمت زیاد عادت کرد در صورتی که ایرانی‌ها هم روی زمین اما دو زانو روی پاشنه پا می‌نشینند. (دروویل، 88؛ رنه، 231) موقع ناهار دور اتاق جلوی مهمانان سفره‌های قلمکار بزرگی پهن می‌کنند. سپس پنج یا شش پیشخدمت آفتابه لگن‌هایی از جنس مس سفید می‌آورند و آب روی دست راست مهمانان می‌ریزند که با دستمال خود آن را خشک می‌کنند. پس از آن پیشخدمت‌ها ابتدا جلوی صاحبخانه و سپس جلوی هر دو نفر از مهمانان سینی‌های بسیار بزرگ‌ محتوی شیرینی و بیسکویت و شیرینی خامه‌دار و نقل‌بادام و میوه می‌گذارند. مهمانان بیشتر از روی نزاکت و نه از روی میل قدری از آن برمی‌دارند. این تنقلات بیشتر جنبه تجمل و خودنمایی دارد. با یک اشاره صاحبخانه، پیشخدمت‌ها با عجله سینی‌ها را از جلوی مهمانان برمی‌دارند و بلافاصله آوردن غذا به این ترتیب آغاز می‌شود: پیشخدمت‌ها نخست نان‌های بزرگ می‌آورند؛ نانی که در ایران صرف می‌شود، بهتر از نانی است که در مملکت عثمانی به مصرف رسد. نان ایران، سفید و خوب پخته و از آرد خالص گندم است و کمتر دیده می‌شود که آرد جو و...، در آن باشد. (اولیویه، 165) سپس برای هر دو نفر یک سینی که این‌بار به جای تنقلات محتوی پلو است و قدحی شربت می‌آورند و جلوی مهمان‌ها می‌گذارند. وقتی که سفره چیده شد، میزبان با گفتن بسم‌الله آغاز صرف غذا را اعلام می‌دارد، ولی پیشخدمت‌ها با آوردن غذاهای دیگری که آخرین آنها بریانی یا کباب است به پذیرایی ادامه می‌دهند. (دروویل، 89؛ لایارد، 67؛ فورو کاوا، 217؛ رنه، 231) برای تحریک اشتها به طور جداگانه انگور، خیار، تربچه، بادام و حتی نمک بر سر سفره می‌گذارند. (دروویل، 89) البته خبری از خیار شور و خردل نیست.(رنه، 228) برای استفاده از نمک نوک انگشت شست را کمی با آب دهان تر می‌کنند و به نمکدان می‌زنند. هنگام صرف غذا صاحبخانه معمولا مهمانان را با موسیقی و بعضی اوقات با رقص سرگرم می‌کند. در غیر این صورت‌ در تمام مدت غذا خوردن سخن نمی‌گویند زیرا ایرانیان سخن گفتن در سر سفره را بی‌ادبی می‌دانند. (دروویل، 89) ایرانی‌ها با دست راست غذا می‌خورند و با به کار بردن قاشق، کارد و چنگال آشنایی ندارند. آنها با کمال مهارت با همین یک دست گوشت را تکه‌تکه می‌کنند؛ البته گوشت همیشه آن‌قدر پخته است که با کمترین فشار انگشت از هم جدا می‌شود. دست چپ را که در موارد دیگری به کار می‌برند هرگز سر سفره نشان نمی‌دهند و چون برداشتن هریک از مواد خوراکی با دست چپ بی‌ادبی نابخشودنی محسوب می‌شود، از این‌رو دست چپ را در تمام مدت غذا خوردن لای چین قبا در زیر بازوی راست پنهان می‌کنند. (دروویل، 85؛ دو کوتزو بوئه، 76؛ لایارد، 67؛ رنه، 232) همچنین در ایران با لیوان آشنا نیستند. نوشیدنی‌ها را که معمولا شربت یا دوغ یا سرکه شیره است در قدح می‌ریزند و کنار آن قاشق بزرگی از چوب می‌گذارند. هر قدحی یک قاشق دارد که برای برداشتن شربت و نوشیدن آن به کار می‌رود. ظرفیت قاشق‌ها متفاوت است اما قاشق‌هایی که معمولا به کار می‌رود یک لیوان آبخوری ظرفیت دارد ولی قاشق‌هایی هم که دوبرابر آن ‌جا می‌گیرد وجود دارد. (دروویل، 85 و 90؛ رنه، 228). گاه نیز شراب بر سر سفره می‌آورند. (دوکوتزو بوئه، 76) زمانی که غذا خوردن پایان یافت، سینی‌ها را به همان ترتیب که آورده بودند برمی‌دارند و سپس سفره را با کمال دقت و مهارت جمع می‌کنند که چیزی از آن روی فرش نیفتد. سرانجام پیشخدمت‌ها با آفتابه لگن که این بار از آب ولرم پر شده است وارد می‌شوند. مهمان‌ها هریک دست راست خود را بدون آن‌که دست چپ را جلو بیاورند شست‌وشو می‌دهند، آب در دهان مزه‌مزه می‌کنند و همچنین ریش خود را می‌شویند و با دستمال خود آن را خشک می‌کنند. پس از آن قهوه یا چای یا شربت و قلیان تعارف می‌کنند. (دروویل، 91؛ دو کوتزو بوئه، 77؛ لایارد، 67؛ رنه، 231) کتاب‌نامه: ـ اولیویه، ا. (1371). سفرنامه اولیویه: تاریخ اجتماعی-اقتصادی ایران در دوران آغازین عصر قاجار. ترجمه محمدطاهر میرزا. تصحیح و حواشی دکتر غلامرضا ورهرام. تهران: اطلاعات. ـ دروویل، گاسپار. (1370). سفر در ایران‌. ترجمه منوچهر اعتماد مقدم. چاپ چهارم. تهران: شباویز. ـ دو کوتزو بوئه، موریس. (1348). مسافرت به ایران در معیت سفیر کبیر روسیه در سال 1817، ترجمه محمود هدایت، تهران: امیرکبیر. ـ رنه دالمانی، هانری. (1335). سفرنامه از خراسان تا بختیاری. ترجمه محمدعلی فره‌وشی‌. تهران: امیرکبیر. ـ زرین‌کوب، عبدالحسین. (2536). «بسم‌الله: سفره ایرانی». در: از چیزهای دیگر: مجموعه نقد، یادداشت، بررسی و نمایشواره. تهران: انتشارات جاویدان. صص 25ـ9. ـ سالتیکوف، الکسی. (1383). مسافرت به ایران. ترجمه محسن صبا. چاپ چهارم. تهران: علمی و فرهنگی. ـ فووریه. (1385). سه سال در دربار ایران.‌ ترجمه عباس اقبال آشتیانی‌. تهران: نشر علم. ـ فورو کاوا، نوبویوشی. (1384). سفرنامه فورو کاوا. ترجمه هاشم رجب‌زاده و کینیجی ئه اورا. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. ـ لایارد، سر اوستن هنری. (1376). سفرنامه لایارد. ترجمه مهراب امیری. چاپ دوم. تهران: آنزان. * ایام
پنج شنبه 94 خرداد 14 توسط ali ahani \| نظر بدهید

خطرناک ترین اثر ایدز بر مغز انسان

پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن به تازگی هشدار داده‌اند که ایدز می‌تواند سبب آسیب و پیری زودرس مغز شود. خبرگزاری ایرنا: پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن به تازگی هشدار داده‌اند که ایدز می‌تواند سبب آسیب و پیری زودرس مغز شود. محققان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس و دانشگاه کالیفرنیا در سان دیگو در بررسی‌های جدید خود دریافته‌اند که عفونت ایدز یا روش‌های درمانی این عفونت که برای کنترل آن به کار گرفته می‌شوند، سبب پیری زودهنگام و پیش از موعد مغز می‌شوند. بر اساس این پژوهش دانشمندان دریافته‌اند که جریان خون در مغز بیماران ایدزی به حد افرادی افت می‌کند که 15 تا 20 سال پیرتر هستند. این یافته نگرانی متخصصان از تاثیرات نامطلوب این عفونت بر روی مغز بیماران را تشدید کرده است. اپیدیولوژیست‌ها برآورد کرده‌اند که 14 تا 18 درصد از کل بیماران ایدزی در آمریکا را افراد بالای 50 سال تشکیل می‌دهند. این گروه سنی یکی از بالاترین نرخ‌های موارد جدید ابتلا به عفونت ایدز را دارند و اگر این روند به همین شکل ادامه پیدا کند، تعداد بیماران ایدزی در این گروه سنی تا سال 2015 به بیش از 50 درصد کل جمعیت بیماران ایدزی می‌رسد.
پنج شنبه 94 خرداد 14 توسط ali ahani \| نظر بدهید

جهاد نکاح این بار برای مردان داعش!

برخی عناصر بازداشت شده داعش در لیبی، اعترافاتی کرده‌اند که در بخش اول آن «مباح بودن لواط» و «نوع حمایت ترکیه» در آن فاش شده است. خبرگزاری فارس: برخی عناصر بازداشت شده داعش در لیبی، اعترافاتی کرده‌اند که در بخش اول آن «مباح بودن لواط» و «نوع حمایت ترکیه» در آن فاش شده است. با ظهور تکفیری‌ها در سوریه و استفاده از حربه «جهاد نکاح» برای جذب نیرو، این بار اخباری از مجاز شمرده شدن عمل شنیع دیگری از تروریست‌های متحد با داعش در لیبی به نام «جهاد نکاح ذکور» به گوش می‌رسد. روزنامه جزائری «الشروق» در دو شماره دوشنبه و سه‌شنبه (12 و 13 خرداد) به این موضوع پرداخت و «ناهد زرواطی» خبرنگار آن گفت‌وگوهایی با برخی از اعضای «انصار الشریعه» که توسط نیروهای مبارزه با تروریسم لیبی بازداشت شده‌ و اکنون در زندان هستند، انجام داد. داعش لیبی یا «انصار الشریعه» اگر چه شاید اختلافاتی با هم داشته باشند اما در چندماه اخیر هماهنگی محکمی با یکدیگر داشته‌اند. سرکردگان بازداشت شده هر دو گروهک ، بیعت خود را (با داعش) در منطقه «سرت» که زادگاه «معمر قذافی» دیکتاتور معدوم لیبی است، اعلام کرده‌اند؛ شهری که سنگر اصلی آنها به شمار می‌رود. داعش روز به روز در حال جذب نیروی بیشتری است و این افراد فقط تابعیت لیبیایی ندارند بلکه از تابعیت‌های جزائری، تونسی، سوریه، مصری و سودانی نیز هستند. بیشتر سرکردگان داعش در لیبی دارای تابعیت جزائری هستند و اینن سرکردگان در سوریه و عراق آموزش دیده‌اند و روابط محکمی با شاخه داعش در عراق دارند. اعترافات فرد اول الشروق نوشت: مسعود عبدالعظیم الشافعی جوانی 19 ساله است. اتهام او جعل گذرنامه و شرکت در 90 عملیات تروریستی است. الشروق به نقل از او نوشت که سران داعش نوجوانان را مجبور به انجام لواط و همجنسگرایی کرده‌اند. این جوان در اظهارات خود ضمن شرح یک عملیات بمب‌گذاری در مسجد منطقه «السلام» برای کشتن شیخ سلفی «عبد السلام ضیف الله الحاسی» در خصوص طریقه جذب به گروهک انصار لیبی وابسته به داعش از امر عجیبی پرده برداشت. مسعود عبدالعظیم گفت، به من و بسیاری از نوجوانان هم سن من گفته شد که برای خواندن قرآن به یکی از مساجد برویم اما هنگامی که داخل مسجد شدم دیدم که امام جماعت مسجد و تعداد زیادی دیگر سرکردگان داعش در یک خلوت اقدام به انجام عمل زشت جنسی یک نوجوان کم سن و سال می‌کنند. مسعود گفت: «آنها به این کار عقیده دارند. این اقدام شنیع را با ما انجام می‌دهند و آن را مباح می‌دانند. در خصوص خودم، من یک روز عصر از طریق رفتن به یکی از مساجد "منطقه شرقیه" به این ورطه کشیده شدم. از من خواستند که به یک مسجد بروم. همراه من چند نفر از جوانان هم‌قطار خودم برای قرائت قرآن به مسجد رفتیم. غافلگیر شدیم وقتی وارد شدیم، دیدیم که امام جماعت خلوتی کرده و به همراه چند تن از "امیران" خودش با نوجوانی عمل خلاف عفت را می‌کنند. امام مسجد در همان جلسه به من تجاوز کرد و تنها من نبودم. برخی افراد نیز از ما تصویر می‌گرفتند و بعد از اتمام جلسه به ما گفتند که ما الان در جهاد نکاح تابع آنها شده‌ایم». این جوان لیبیایی گفت: «به ما گفتند که هر چه دستور داده شد باید انجام دهیم و در غیر این صورت آنچه از ما ضبط کرده‌اند، در اینترنت منتشر می‌کنند. طبیعی بود که ما از ترس چنین چیزی با آنان ماندیم و من عملیات حذف فیزیکی را از طریق بمب‌های چسبنده یا تیراندازی و گلوله انجام می‌دادم تا اینکه بازداشت شدم». اعترافات فرد دوم الشروق نوشت: «عبدالرحمان عبدالجلیل الفرجانی، متولد سال 1997، 18 ساله، اتهامش 17 پرونده قتل است. عبدالرحمان به ما گفت که 17 نفر از جمله "عمر العریفی"، "علی الادریسی"، "ونیس البرعصی"، "وعبد السلام الکرامی"، "علی الزایدی" و "احمد المسماری" را کشته و چندین فقره انفجار انجام داده است». «او از پیوستنش به داعش گفت و گفت که از طریق برادرش و همسایه‌اش به این راه آمده است که آن را «راه حق» برایش معرفی کرده‌اند و اینکه بقیه همه "طاغوت" هستند اما سرانجام برادرش از طریق شهر مصراته به ترکیه فرار کرده و احمد الخشمی همسایه‌شان هنوز در صفوف داعش در حال فعالیت است». ناهد زرواطی خبرنگار الشروق نوشت: هنگام گفت‌وگویم با عبدالرحمان احساس کردم شوکه شده اما آنگاه ندانستم که به دلیل عملیات قتل در آن سن و سال است یا از آنچه در مساجد دیده. او در ادامه روایتش از خودش گفت: والله اینها اتفاقاتی است که ترسناک است. امام جماعتی بود به نام "مروان البریکی" که طلبه‌های زیادی داشت. از جمله محمد ناصر المیوم و حسین و جبریل و عماد العوامی. اینها برادر بودند و کسانی دیگر که سازمان آنان را ابتدا برای حفظ قرآن جذب می‌کرد اما شوکه شدیم وقتی دیدیم جوانان را وارد خلوت‌هایشان می‌کنند و با آنان لواط می‌کنند اسمش را می‌گذارند "جهاد نکاح مردان"». عبدالرحمان افزود: چند بار تلاش کردم فرار کنم زیرا تعجب می‌کردم که چه می‌گذرد در این مساجد و خلوت‌ها. همه کارها جلو چشم ما انجام می‌شد و ضبط می‌شد. کسی که مراقب من بود همسایه‌مان بود که باعث ورود من به این ورطه شد». این لیبیایی افزود: مروان البریکی دستوراتش را از افراد دیگری می‌گرفت. اما گروه ما که هشت نفره بود دائم به ما گفته می‌شد که ما بر حق هستیم و تنها کسانی که کتاب خدا و شریعتش را روی زمین اجرا می‌کنیم و بقیه طاغوت هستند. مُهرهای ترکیه پای گذرنامه‌های داعشی‌ها از سوی دیگر الشروق اعلام کرد ما غافلگیر شدیم زمانیکه از سوال کردیم که چگونه از شما حمایت می‌شود. الشروق توضیح داد که اعضای وابسته به داعش که متهم به قتل و ذبح هستند از یک پوشش هوشمندانه برای دور شدن از اتهامات، بهره می‌برند و این پوشش آن است که بعد از هر عملیات، گذرنامه‌های خود را به داعش تحویل می‌دهند تا ممهور به مُهر خروج به سمت ترکیه شوند. یکی از این اعضا گفت گذرنامه‌های ما را می‌گیرند و آن را مُهر می‌کنند و دوباره به ما برمی‌گردانند تا نترسیم. گذرنامه خودم شخصا بر اساس مهری که شده، 20 روز در ترکیه اقامت داشته‌ام اما در واقع در آن زمان در عملیات بوده‌ام. الشروق گذرنامه این جوان را که ممهور به مُهر فرودگاه ترکیه بوده در زمانیکه خودش برای انجام عملیات در لیبی حضور داشته، به عنوان مثال ارائه داده است. منبع: .bartarinha.ir
پنج شنبه 94 خرداد 14 توسط ali ahani \| نظر بدهید